Konsultacja poprzez e-mail

Cześć ! Nagranie świetne, dużo informacji i porad. Teraz czas nabrać pokory i szlifować pracę nad sobą.

Witam,
Czy ta forma wciaz jest aktualna?
Pozdrawiam.

Chciałam zaopiniować i uzyskałam zupełnie inny pogląd na depresję który nie powiem bo przekonał mnie choicaż nerwica działa i wątpi moja glowa znowu o znowu. Jednak dotarło do mnie w tej odpowiedzi że trzeba skończyć z tym szukaniem uspokojenia. Dlatego dziękuję za dosadne słowa bo tego mi było trzeba. Trzymaj kciuki abym wytrwała w tym! Pozdrawiam i dzięki ze jesteś!

Odpowiedź głosowa była świetnym pomysłem 🙂 z kalendarza bym się chyba nigdy nie dochrapał miejsca. :)) A tak jest prywatne nagranie hehe. Pozdrawiam cię Wiktorze

Witam, Wiktorze potrzebuję skorzystać z usługi e-mail, niegdyś wysłałam zapytanie ale otrzymałam info że usługa ta jest tymczasowo zawieszona. Jestem wiernym słuchaczem nagrań, przeczytałam Twoją historie wzdłuż i wszerz, z wieloma rzeczami się utożsamiam ale są pewne rzeczy których nie kumam chyba do końca…. Ja borykam się z nerwicą lękową od 13 roku życia do tego towarzyszy przesadne troska o zdrowie, świruje na punkcie serca z powodu potykań choć odwiedziłam 3 kardiologów i nikt niczego nie wykrył…. Nerwica u mnie objawia się epizodami a zaczyna się od jakiego stresora dostaje objawów i potem się w to wkręcam…. Odsłuchanie nagrań dużo daje ale łapie się na tym że słucham i czytam byle się uspokoić. Od jakiego czasu było w miarę ok ale teraz znowu stresy i walenie serducha i znów wkręt wymiekłam i za tydzień idę do kardiologa… Mąż się że mnie śmieje zupełnie nie rozumie tego czego się boje. Przez te wkręty pojawiła się apatia poranna i dołki psychiczne przez kolejnym dniem, tłumaczę sobie że to zachwiany stan emocjonalny tylko jak długo??!! W ciągu dnia w miarę ale ciągle myśli że ranek znowu do bani… Jak z tym skończyć??? I dlaczego pomimo że tyle wiem to się wkręcam??? Chce po tylu latach w końcu być wolna i mam dość tego strachu przez wszystkim byle wyjście z domu to już ciśnienie…. Z akceptacją też jest trudno jak wiem że nastaje kolejny dzień a tu zonk z łóżka nie chce się wstać od rana czuje serducho puls wręcz w uszach…. staram się przełamywać strach lek ale to czasem przegrywam i jeszcze bardziej załamka…. jeszcze do tego dochodzi moje analizy a dlaczego to się stało że znowu dopadło jak było ok jak to się strasznie czułam … No człowiek głupi że tak się zadręcza i nakręca, robię co mogę słucham nagrań czytam na chwilę ok dużo mi to daje ale jak już próbuje działać to jest różnie i widzę jak lek próbuje mnie cofnąć…. Mam tego dość, a chyba najgorsze jak już wkracza poczucie beznadziei, trzymam się logiki ale te emocje wariują. Niestety wychowanie i dom też zrobiły swoje… I też we mnie żal że bylo tak w domu a nie normalnie. Help!